لبخند تو را چند صباحیست ندیدم
یک بار دگر خانه ات آباد بگو سیب


بگذشته و آینده دریغ و هوس است 
عمری که شنیده ای همین یک نفس است


مرو راهی که پایت را ببندند 
مکن کاری که هوشیاران بخندند


دلم پر آتش و چشمم پر آب شد 
هر دو خانه وقف تو کردم خراب شد هر دو


قاصد ادای نامه تواند نه عرض شوق
حیف از زبان که بال کبوتر نمی شود

تک بیتی های زیبا 

 همه رفتند از این خانه ولی غصه نرفت ،

این یار قدیمی چه وفایــی دارد …

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *


.باغبان در را نبند من فرد گلچین نیستم
.من اسیر یک گلم دنبال هر گل نیستم.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *


هر که در سینه دلی داشت به دلـداری داد
دل نفرین شده ی ماست که تنهاست هنوز

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

نا له پنداشت که در سینه ی ما جا تنگ است

همه رفتند از این خانه ولی غصه نرفت ،
این یار قدیمی چه وفایــی دارد …

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *



.باغبان در را نبند من فرد گلچین نیستم
.من اسیر یک گلم دنبال هر گل نیستم.